Ruajtja e informacionit

Last updated Oct 25, 2017

-Procesori është pajisje e cila bën përpunimin e të dhënave dhe përcjelljen e informacioneve, por pothuajse nuk ka aspak hapësirë për ruajtje të informacionit. Kompjuteri për të funksionuar në mënyrë normale duhet që të ketë hapësirë për vendosje dhe majtje të programeve (instruksioneve të cilat drejtojnë punën e procesorit) dhe të të dhënave. Pra gjithsesi është e nevojshme edhe një pajisje shtesë elektronike që shërben për deponim të të dhënave.

-Në lëmin e kompjuterëve, termi e dhënë (shënim) paraqet llojin e informacionit të cilin duhet përpunuar. Të dhënat mund të jenë në formë të numrave, apo të informacioneve të cilat futen në kompjuter. Nëse përdoret ndonjë program për përpunim të tekstit, të dhënat nënkuptojnë dokumentin ( letrën, shkresën, poemën, novelën, udhëzimin, doracakun dhe çkado tjetër të kësaj forme) [ cili është kryer ose është duke u shtypur me tastierë (duke “ edituar). Nëse punohet me programe për përpunim të bazave të të dhënave, të dhënat nënkuptojnë shumë emra, adresa etj. të cilat shtohen në regjistrin e ndonjë ndërmarrjeje.

-Hapësira në të cilën vendosen të dhënat, zakonisht quhet memoria (kujtesa) dhe ndahet në memorie parësore (primare) dhe memorie dytësore (sekondare). Memoria parësore (primare) është e ndërtuar në bazë të gjysmëpërçuesve (çipe të kujtesës). Edhe pse kapaciteti i tyre është i kufizuar, informacionet të cilat i përmbajnë mund të shfrytëzohen në një pjesë të miliontë të sekondës. Përveç kësaj kanë dimensione të vogla dhe për këtë shkak janë ideale për konstruktim në kompjuter.

-Sistemet dytësore (sekondare) të memories përbëhen nga disqet magnetike të jashtme të cilat mund të pranojnë sasi shumë të mëdha të informacionesh. Sot dominojnë sistemet magnetike për ruajtje të të dhënave në kompjuter, por gjithnjë e më shumë janë duke u zhvilluar sistemet optike, ku informacionet vendosen dhe lexohen nga disku me anë të laserëve dhe kapacitetet po shtohen edhe disa mijë herë. Përveç kësaj, sistemet analoge të gjeneruara me zë dhe fotografi poashtu mund të shndërrohen në shënime digjitale dhe si të tilla mund të vendosen dhe të lexohen nga kujtesa në mënyrë optike. Përparësitë qendrojnë jo vetëm në kapacitet më të madh, por edhe në atë që procesi optik për nga natyra është shumë më pak i nënshtruar gabimeve eventuale.